Ο πρόεδρος Ολάντ έχει εκλεγεί για να παίρνει αποφάσεις για τη Γαλλία, η καγκελάριος Μέρκελ για τη Γερμανία, ο Αλέξης Τσίπρας για την Ελλάδα. Δεν μπορεί κανείς εξ αυτών να λάβει αποφάσεις που αφορούν το μέλλον πολιτών σε άλλες χώρες. Είναι ζήτημα δημοκρατίας. Μιας δημοκρατίας που έχει πληγεί βαθιά από τη κρίση που ταλανίζει από το 2008 την Ευρώπη. Βέβαια, η κρίση έβγαλε στην επιφάνεια το πρόβλημα, αφού από χρόνια η πολιτική (και οι πολιτικοί) είχε παραδώσει τα ηνία του άρματος της εξουσίας στους ισχυρούς του χρήματος -τραπεζίτες -οίκους αξιολόγησης
Η ελληνική κυβέρνηση χειρίζεται άριστα το θέμα της δημοκρατικής της νομιμοποίησης από το λαό, κατεβάζοντας τον στις πλατείες για να δηλώσει τη στήριξή του στις ενέργειές της.
Άσχετα αν θεωρεί κανείς ότι στην ουσία παίζει με τις λέξεις μνημόνιο- συμφωνία, παράταση επέκταση κλπ, ο λαός κουρασμένος από την αναλγησία της κυβέρνησης Σαμαρά, τη στηρίζει.
Όμως, όπως η ελληνική κυβέρνηση έχει τη νομιμοποίηση να διαπραγματευτεί μια άλλη πολιτική για τα μνημόνια, τα μέτρα, έτσι και οι εταίροι έχουν νομιμοποίηση αλλά και δέσμευση από τους δικούς τους λαούς να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους- ή σε κάθε περίπτωση- αυτά που θεωρούν συμφέροντά τους.
Κι εκεί υπάρχει η ρήξη. Η ρήξη που προέρχεται από τα διαφορετικά "συμφέροντα" κάθε λαού.
Λίγα χρόνια πριν ατυχήσαμε να υιοθετήσουμε ως Ευρωπαίοι πολίτες ένα Σύνταγμα για την Ευρώπη των λαών. Σήμερα είναι τρομαχτικά δύσκολο να διαχειριστούμε μια κρίση που στην ουσία δεν είναι οικονομική, αλλά πολιτική.
"Το μεγαλύτερο μέτρο της δημοκρατίας δεν είναι ο βαθμός ελευθερίας ούτε ο βαθμός ισότητας, αλλά μάλλον ο βαθμός συμμετοχής, υποστήριξε ο Γάλλος φιλόσοφος Alain de Benoist
Η Δημοκρατία που όλοι επικαλούνται, για να μη μένει πουκάμισο αδειανό, να μην λειτουργεί ως πρόσχημα για την εξόντωση της ελεύθερης βούλησης των λαών πρέπει να είναι άμεση.
Πρέπει να επιτραπούν δημοψηφίσματα κοινά σε όλες τις χώρες, ώστε να ενισχυθεί το αίσθημα της ενότητας του Ευρωπαίου πολίτη και να του δοθεί η δυνατότητα να αποφασίζει για καίρια ζητήματα.
Δημοψηφίσματα για να περάσει η εξουσία στους πολίτες.Βέβαια, για αυτό θα χρειαστεί χρόνος και πολιτική βούληση των Ευρωπαίων ηγετών, ενώ σήμερα η ελληνική πλευρά δίνει τη μάχη της προκειμένου να εξασφαλίσει τα περιθώρια που θα επιτρέψουν την ανακούφιση του λαού και την ανάκαμψη.
*Το ποτήρι του Νέστορα γράφει σε παλαιό αττικό αλφάβητο κυκλικά από τα δεξιά στα αριστερά. Η επιγραφή, σε συνεχή γραφή, λέγει τα εξής:
(από δεξιά στα αριστερά)
ΝΙΜΝΑΚΕΔΟΤΟΤΙΕΖΙΑΠΑΤΑΤΟΛΑΤΑΝΟΤΝΑΠΝΟΤΣΕΧΡΟΝΥΝΣΟΗ
(από αριστερά στα δεξιά)
ΗΟΣ ΝΥΝ ΟΡΧΕΣΤΟΝ ΠΑΝΤΟΝ ΑΤΑΛΟΤΑΤΑ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟΤΟ ΔΕΚΑΝ ΜΙΝ
Απόδοση στα νέα ελληνικά: «όποιος από τους χορευτές χορεύει πιο χαριτωμένα από όλους, σ’ αυτόν θα απονεμηθεί το αγγείο».
Η ελληνική κυβέρνηση χειρίζεται άριστα το θέμα της δημοκρατικής της νομιμοποίησης από το λαό, κατεβάζοντας τον στις πλατείες για να δηλώσει τη στήριξή του στις ενέργειές της.
Άσχετα αν θεωρεί κανείς ότι στην ουσία παίζει με τις λέξεις μνημόνιο- συμφωνία, παράταση επέκταση κλπ, ο λαός κουρασμένος από την αναλγησία της κυβέρνησης Σαμαρά, τη στηρίζει.
Όμως, όπως η ελληνική κυβέρνηση έχει τη νομιμοποίηση να διαπραγματευτεί μια άλλη πολιτική για τα μνημόνια, τα μέτρα, έτσι και οι εταίροι έχουν νομιμοποίηση αλλά και δέσμευση από τους δικούς τους λαούς να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους- ή σε κάθε περίπτωση- αυτά που θεωρούν συμφέροντά τους.
Κι εκεί υπάρχει η ρήξη. Η ρήξη που προέρχεται από τα διαφορετικά "συμφέροντα" κάθε λαού.
Λίγα χρόνια πριν ατυχήσαμε να υιοθετήσουμε ως Ευρωπαίοι πολίτες ένα Σύνταγμα για την Ευρώπη των λαών. Σήμερα είναι τρομαχτικά δύσκολο να διαχειριστούμε μια κρίση που στην ουσία δεν είναι οικονομική, αλλά πολιτική.
"Το μεγαλύτερο μέτρο της δημοκρατίας δεν είναι ο βαθμός ελευθερίας ούτε ο βαθμός ισότητας, αλλά μάλλον ο βαθμός συμμετοχής, υποστήριξε ο Γάλλος φιλόσοφος Alain de Benoist
Η Δημοκρατία που όλοι επικαλούνται, για να μη μένει πουκάμισο αδειανό, να μην λειτουργεί ως πρόσχημα για την εξόντωση της ελεύθερης βούλησης των λαών πρέπει να είναι άμεση.
Πρέπει να επιτραπούν δημοψηφίσματα κοινά σε όλες τις χώρες, ώστε να ενισχυθεί το αίσθημα της ενότητας του Ευρωπαίου πολίτη και να του δοθεί η δυνατότητα να αποφασίζει για καίρια ζητήματα.
Δημοψηφίσματα για να περάσει η εξουσία στους πολίτες.Βέβαια, για αυτό θα χρειαστεί χρόνος και πολιτική βούληση των Ευρωπαίων ηγετών, ενώ σήμερα η ελληνική πλευρά δίνει τη μάχη της προκειμένου να εξασφαλίσει τα περιθώρια που θα επιτρέψουν την ανακούφιση του λαού και την ανάκαμψη.
*Το ποτήρι του Νέστορα γράφει σε παλαιό αττικό αλφάβητο κυκλικά από τα δεξιά στα αριστερά. Η επιγραφή, σε συνεχή γραφή, λέγει τα εξής:
(από δεξιά στα αριστερά)
ΝΙΜΝΑΚΕΔΟΤΟΤΙΕΖΙΑΠΑΤΑΤΟΛΑΤΑΝΟΤΝΑΠΝΟΤΣΕΧΡΟΝΥΝΣΟΗ
(από αριστερά στα δεξιά)
ΗΟΣ ΝΥΝ ΟΡΧΕΣΤΟΝ ΠΑΝΤΟΝ ΑΤΑΛΟΤΑΤΑ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟΤΟ ΔΕΚΑΝ ΜΙΝ
Απόδοση στα νέα ελληνικά: «όποιος από τους χορευτές χορεύει πιο χαριτωμένα από όλους, σ’ αυτόν θα απονεμηθεί το αγγείο».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου