Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

H μνήμη, η κρίση και η... αγιογραφία


Το να γράφει ή να σκιαγραφεί κανείς μια πολιτική προσωπικότητα είναι ιδιαίτερα δύσκολο.
Δύσκολο να την τοποθετήσεις στην εποχή της, χωρίς να παρασυρθείς από την απόσταση που χωρίζει τη δική σου εποχή. Δύσκολο να αποφύγεις στερεότυπα που την περιβάλλουν.
Ιδιαίτερα δύσκολο, ως ακατάλληλο, κρίνεται το εγχείρημα αυτό για τους εν ενεργεία πολιτικούς, αφού πίσω από την τοποθέτηση τους κρύβονται σκοπιμότητες και πολιτικά οφέλη.
Επίσης, είναι πολλές φορές αναπόφευκτο να καταφύγουν στην "αγιοποίηση"  του , σε μια προσπάθεια έξαρσης των θετικών στοιχείων της δράσης του πολιτικού ηγέτη.


Έτσι μπορεί να δικαιολογηθεί η στάση των πολιτικών αρχηγών κατά την προχθεσινή εκδήλωση για τα 15 χρόνια από τον θάνατό του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με τις "υπερβολικά" απλουστευμένες ωραιοποιήσεις της πολιτικής διαδρομής του.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε ο ηγέτης της συντηρητικής παράταξης, της Δεξιάς και μάλιστα της σκληρής Δεξιάς. 
Βέβαια, θα περίμενε κανείς από τους πολιτικούς αρχηγούς των άλλων κομμάτων να "επαινέσουν" μεν τα όποια θετικά του στοιχεία, αλλά όχι και να φτάσουν σε σημείο διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας.
Ο Βενιζέλος, είπε μεταξύ άλλων: «Ο πολιτικός αντίπαλος δεν είναι εσωτερικός εχθρός, κοινωνικά μισητός, ηθικά απαξιωμένος, εθνικά απόβλητος... Στην υπέρβαση αυτή συνέβαλε καθοριστικά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής».
Ο πολιτικός πολιτισμός της πρώτης καραμανλικής οκταετίας (1955-1963) ήταν η σύσταση του ειδεχθούς (παρα)κράτους της Δεξιάς, που δολοφόνησε τον βουλευτή της ΕΔΑ, Γρηγόρη Λαμπράκη, που αντιμετώπιζε τους κομμουνιστές ως «μιάσματα», οι οποίοι καταδιώκονταν ανηλεώς από την αστυνομία και όλον τον κρατικό μηχανισμό.

Στο καθεστώς Καραμανλή λειτουργούσαν μέχρι την άνοδο του Γεωργίου Παπανδρέου στην εξουσία τα στρατόπεδα όπου εξορίζονταν οι κομμουνιστές και άλλοι συνοδοιπόροι.
Επί καθεστώτος Καραμανλή έγινε η ιστορική  εκλογική νοθεία του 1961 όπου ψήφισαν και τα δέντρα.
Ο Καραμανλής έφυγε από την χώρα ως Τριανταφυλλίδης για να μην υποστεί ήττα από τον Παπανδρέου. Αργότερα και ενώ τα κέντρα αποσταθεροποίησης της χώρας εργάζονταν για την ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, ο Καραμανλή έγραψε για να προειδοποιήσει τον Κων. Τσάτσο: «…Οπως βλέπω οι εξελίξεις στην Ελλάδα υπερακοντίζουν τις προβλέψεις σας. ..Ημπορεί να είναι η αρχή του τέλους, αλλά ημπορεί να είναι η αρχή της νέας φάσεως χειροτέρας -αν μπορεί να υπάρξει- της σημερινής. Αυτό θα εξαρτηθή από τη στάση και τις αντιδράσεις των άλλων παραγόντων της δημοσίας μας ζωής .... Χωρίς να συνιστώ εξαλλοσύνην, έχω την γνώμην ότι θα πρέπει….. Να διαλύσητε την εντύπωσιν ότι είναι δυνατόν, υπό οιονδήποτε πρόσχημα, να στηρίξητε κυβέρνησιν υπό Παπανδρέου, διότι αυτό του δίδει ευχέρειαν ελιγμών.… Φοβούμαι, όμως, ότι, αν κατά το στάδιον αυτό δεν γίνουν καλοί χειρισμοί, ημπορεί να οδηγηθή η χώρα εις καταστάσεις ανεπανορθώτους. Και όταν λέγω ανεπανορθώτους, εννοώ εθνικώς και όχι κομματικώς» 
Το σχέδιο της αποστασίας τελικά εφαρμόστηκε, αλλά το αποτέλεσμα ήταν αντίθετο από αυτό που προσδοκούσαν οι εμπνευστές του. Ο Κων. Καραμανλής θα χαρακτηρίσει το χειρισμό «αξιοθρήνητο» : «Ο όλος χειρισμός εγένετο κατά τρόπο τόσο αδέξιο ώστε να δημιουργηθή η εντύπωσις ότι ο Παπανδρέου είναι θύμα σκευωρίας. Και αφ' ης εδημιουργήθη η εντύπωσις αυτή, μετεστράφη η ψυχολογία και της ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης. Ελησμονήθησαν τα σφάλματα και οι αθλιότητές του. Και εκαλύφθησαν από τα σφάλματα των αποστατών, με αποτέλεσμα να ανακτήση ο Παπανδρέου το λαϊκό του έρεισμα και να καταστήση με την εξαλλοσύνη του μοιραία την παρέμβασιν του στρατού και την κατάλυσιν της δημοκρατίας .... Μετά την παραίτησιν του Παπανδρέου εγένοντο επανειλημμένας απόπειρας διά τον σχηματισμόν κυβερνήσεως εκ των αποστατών, διά την επιτυχίαν των οποίων κατεβάλλοντο συνεχείς προσπάθειας αποσπάσεως και άλλων βουλευτών εκ της Ε.Κ. και μάλιστα με μέσα πολιτικώς και ηθικώς απαράδεκτα».

Επιεικώς ανιστόρητο το συμπέρασμα του Αλέξη Τσίπρας, που θέλει να είναι και ο ηγέτης της Αριστεράς, ότι ο Κ. Καραμανλής «κατάφερε να υπερβεί τα ασφυκτικά όρια που είχαν επιβάλει τόσο στη χώρα όσο και στην παράταξή του ο εμφύλιος και οι ξένοι προστάτες».


Καθώς τα σχέδια ανατροπής του Παπανδρέου είχαν και την αμερικανική υποστήριξη, όπως αποδεικνύεται από στοιχεία αμερικανικών υπηρεσιών, ο Καραμανλής όχι μόνο δεν υπερέβη τα όρια και δεν επιχείρησε να ανατρέψει τα σχέδια αλλά σύμφωνα με τα ντοκουμέντα ενημερώνονταν για αυτά. Σαφείς ενδείξεις για τις αμερικανικές διαθέσεις δίνει μία επιστολή που έστειλε ο γνωστός για τις σχέσεις του με την CIA,  αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος στις 17 Ιανουαρίου 1965 στον Κων. Καραμανλή, με την οποία κατηγορούσε την κυβέρνηση Παπανδρέου: «..αγωνιώ παρακολουθών την ασωτείαν και την ανέκτιμον σπατάλην εκείνων, τα οποία εσείς με αιματηράς οικονομίας αποταμιεύσατε εν τη προσπαθεία σας να αποκτήση η πτωχή μας χώρα μιαν ισχυράν οικονομικήν σπονδυλικήν στήλην, καθώς και με τον αδέξιον και επιζήμιον χειρισμόν των εξωτερικών σχέσεων και υποθέσεων του έθνους, που απειλεί να μας απομονώση από τους πολιτικούς φίλους…Ξεκουρασθήτε ολίγον τώρα, διότι θα χρειαστεί και πάλιν να κουρασθήτε και ίσως να μαρτυρήσητε διά την Ελλάδα, εάν την θέλετε ελευθέραν και ευτυχεστέραν….Ο Θεός θα σας καλέση να αναχαιτήσετε τον χαλασμό του γοήτρου της, που οι δημαγωγοί της επιχειρούν. Να είστε βέβαιος γι' αυτό». 

Το τέχνασμα του διαχωρισμού της πρώτης από τη δεύτερη (μεταπολιτευτική) καραμανλική περίοδο διακυβέρνησης με παντελή έλλειψη αναφοράς στα αποτρόπαια πεπραγμένα της πρώτης ώστε να «αγιοποιηθεί» ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, υπηρετεί βεβαίως την προσπάθεια του Τσίπρα να γίνει πρωθυπουργός προσεγγίζοντας το παραδοσιακό καραμανλικό τμήμα της ΝΔ.

Τι σημαίνει όμως, για την Αριστερά και τους χιλιάδες αγωνιστές που υπέστησαν  όλα τα δεινά στα πέτρινα χρόνια της πρώτης καραμανλικής οκταετίας, με τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, τις εξορίες, τις διώξεις. Υπάρχει η μνήμη και η κρίση του κόσμου της Αριστεράς που δεν μπορεί να τα διαγράψει προκειμένου να δει τον Τσίπρα στην εξουσία. 
Υπάρχει η μνήμη και η κρίση όλου του φάσματος του δημοκρατικού κόσμου που δεν μπορεί να ξεχάσει ότι επί επτά ολόκληρα χρόνια στρατιωτικής δικτατορίας ο Καραμανλής- σε τρανταχτή αντίθεση με άλλους πολιτικούς-  δεν κάλεσε ούτε μία φορά τον ελληνικό λαό να την ανατρέψει. Δεν έκανε ποτέ ούτε μία δήλωση συμπαράστασης προς τους εξεγερμένους φοιτητές του Πολυτεχνείου. ...

Ο Λαός δεν μπορεί να ξεχάσει ούτε τι σημαίνει Δεξιά, ούτε τι σημαίνει Καραμανλικό καθεστώς, όσο κι αν ο πανδαμάτωρ χρόνος ξεθωριάζει τις μνήμες...




.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Περι Αστικής Ανθεκτικότητας και άλλων δαιμόνων....

Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά την πανδημία, η διεθνής κοινότητα, η Ε.Ε στράφηκαν στην αναγκαιότητα της ενίσχυσης των δομών της πολιτικής προστασίας και απαίτησης της πρόληψης των καταστροφών.  Η επιδημία Covid-19 δημιουργησε νέες προκλήσεις για την ανάπτυξη έξυπνων και βιώσιμων πόλεων. Έχει αποδειχθεί ότι δεν αρκεί πλέον να εστιάζουμε μόνο στην παροχή υπηρεσιών για ποιότητα ζωής ή για ένα καλύτερο οικοσύστημα. Πρέπει να προετοιμάσουμε τις πόλεις έτσι ώστε να μπορούν να διαχειρίζονται, να συντηρούν και να διασφαλίζουν τις υπηρεσίες της πόλης και να βελτιώνουν την ποιότητα ζωής ενόψει των επικείμενων κινδύνων. Μεγάλα ποσά  διανεμήθηκαν για σχεδια εκτάκτων αναγκών, καθώς και για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας των πόλεων με "έξυπνες" ψηφιακά ενεργοποιημένες υπηρεσίες που συμβάλλουν στην καλύτερη ποιότητα ζωής, ιδιαίτερα με συστήματα  προειδοποίησης και αντιμετώπισης κινδύνων (πλημμυρικών φαινομένων, πυρκαγιάς, σεισμού κ.λπ.) εντός των ορίων του δήμου. Αυτο σημαίνει εγκα

Ελευθέριος Βενιζέλος ο πολιτικός που έκανε την παραλυτική Ελλάδα να περπατήσει!

Εις την περιοχήν του θρύλου ανήκει πλέον και ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Όπως εις την Καινήν Διαθήκην οι παραλυτικοί αίρουν τον κράββατον και περιπατούν, τοιουτοτρόπως και η παραλυτική Ελλάς του 1917, εις το πρόσταγμα του Βενιζέλου, περιπατεί, μετέχει εις τας ευγενεστέρας αθλήσεις, εισέρχεται εις τον στίβον της δόξης, στέφεται Ολυμπιονίκης! Γεώργιος Παπανδρέου Πολιτικό μνημόσυνο Ελευθερίου Βενιζέλου, 22 Απριλίου 1936. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος υπήρξε ο δημιουργός του σύγχρονου ελληνικού κράτους  καθώς συνέδεσε το όνομά του με την επέκταση και ουσιαστικά το διπλασιασμό του εθνικού ελληνικού χώρου. Με τη σημαία της «μεγάλης ιδέας» πέτυχε να αναδείξει ως κυρίαρχο το εθνικό πρόβλημα της απελευθέρωσης του ελληνικού πληθυσμού, αλλά και των περιοχών εκείνων που βρισκόντουσαν εκτός της εθνικής επικράτειας.

Αν ζούσε ο Τσέ...

Κάθε επανάσταση έχει τους ήρωες της. ...Κάθε επανάσταση εξατμίζεται και αφήνει ένα κατακάθι γραφειοκρατίας, έλεγε ο Franz Kafka «Η "ηρωική γενιά του πολυτεχνείου" εξαργύρωσε τους "αγώνες" της με υπουργεία, βίλες, κότερα και πολλά εκατομμύρια. Οδήγησε τη χώρα στο σημερινό χάος του χρέους, της ανεργίας και των χιλιάδων αυτοκτονιών», προκάλεσε με την δήλωσή της η Χρυσή Αυγή. Εκτός όμως, από τους δηλωμένους φασίστες που από χρόνια προβάλουν αυτή τη θεωρία, μαζί με την επίσης, εξοργιστική άποψη ότι δεν υπήρξαν νεκροί στο πολυτεχνείο, υπάρχουν και πολλοί άλλοι, οι οποίοι προσπαθώντας να αιτιολογήσουν την κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα, ρίχνουν το "ανάθεμα" σε μια ολόκληρη γενιά. Ναι, κάποιοι εξαργύρωσαν τους αγώνες. Ναι, κάποιοι βουτήχτηκαν στην διαφθορά. "Πολίτες, φοβούμαι πως η επανάσταση, όπως ο Κρόνος, θα φάει διαδοχικά όλα της τα παιδιά και θα δημιουργήσει ένα δεσποτισμό με όλους τους κινδύνους που τον συνοδεύουν" ήταν τα τελευταία λόγι