Δειλά, αλλά σταθερά ο Σαμαράς "προσανατολίζεται" (προφανώς όλο αυτό το διάστημα είχε έλλειψη προσανατολισμού) στην "αναπροσαρμογή" της τακτικής για την επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, μιας τακτικής που όμως. παρέμεινε ως άσκηση επί χάρτου, αφού ποτέ δεν τέθηκε επίσημα από τον πρωθυπουργό στους Ευρωπαίους ηγέτες.
Η κυβέρνηση Σαμαρά, θα τολμήσω να υποστηρίξω ότι δεν σχηματίστηκε, επειδή ο ελληνικός λαός είχε όραμα να δει τον αρχηγό της ΝΔ, πρωθυπουργό. Σχηματίστηκε μετά από μια περιπέτεια δύο συνεχόμενων εκλογικών αναμετρήσεων, καθώς η χώρα αντιμετώπιζε διπλό πρόβλημα: από τη μια ήταν στα πρόθυρα κοινωνικής έκρηξης και απ’ την άλλη η μεταρρυθμιστική δυναμική είχε τελματώσει (και λόγω της αμφισβήτησης).
Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου πάλεψε (με εκείνη την "ατολμία" και την "αδυναμία" για την οποία τον κατηγορούσε η Αντιπολίτευση) στην ΕΕ και πέτυχε τη δεύτερη μεγαλύτερη μείωση χρέους χώρας (πλην Ιράκ) στην Ιστορία, ήταν φυσικό να πιστεύει ότι θα επέστρεφε αν όχι θριαμβευτικά, τουλάχιστον, θα του το αναγνώριζαν. Αντίθετα αντιμετωπίστηκε ως "προδότης" κι αντιμετώπισε τα θλιβερά γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου. Αυτό ήταν που τον εξανάγκασε να στραφεί στην επιλογή του δημοψηφίσματος, η οποία σήκωσε θύελλα αντιδράσεων τόσο στους ένθερμους υποστηρικτές της "άμεσης δημοκρατίας" στο εσωτερικό όσο και εκείνους που η "πολλή " δημοκρατία προκαλούσε πονοκέφαλο στο εξωτερικό. Η παραίτηση του, ως τελευταία πράξη καθήκοντος οδήγησε στην κυβέρνηση Παπαδήμου που ήταν ειδικού σκοπού και περιορισμένης διάρκειας, παρότι οι συνθήκες απαιτούσαν εθνική συνεννόηση και τεχνοκρατική λειτουργία. Έτσι, βρεθήκαμε μπροστά στην κατάρρευση του δικομματισμού και σε μια κυβέρνηση "συνεργασίας".
Όμως, ο χρόνος περνά και οι μάσκες πέφτουν. Η τρόικα έρχεται και οι μεταρρυθμίσεις έχουν παγώσει εδώ και πολύ καιρό. Το αίτημα επιμήκυνσης του Προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, όπως συνειδητοποιεί το Μέγαρο Μαξίμου με μεγάλη αμηχανία δεν είναι δυνατόν να γίνει δεκτό, τουλάχιστον αμέσως.
Η Ελλάδα, αλλά και οι ΕΕ βρίσκεται σε μια συνεχή αναστάτωση με τους γερμανούς αξιωματούχους, οικονομολόγους, κάθε καρυδιάς καρύδι, από τον πιο σοβαρό ως ....καθένα τυχαίο, να υποβάλλουν την Ελλάδα σε σκωτσέζικο ντους, με δηλώσεις -αναλύσεις -προβλέψεις....
Όσο κι αν η γερμανική πολιτική μπορεί να κατηγορηθεί για αυταρχισμό, δεν μπορεί κανείς να ψέξει τον υπουργό Εξωτερικών της Γερμανίας Γκίντο Βέστερβέλε, όταν ουσιαστικά απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο να «μαλακώσει» το πρόγραμμα της δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας, αν η Αθήνα δεν υλοποιήσει όσα έχει συμφωνήσει στο Μνημόνιο.
Έτσι, ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας έκαναν την καρδιά τους πέτρα και δεν θα υπολογίσουν πολιτικό κόστος για να πάρουν τα σκληρότατα μέτρα των 11,5 δίς αποφασισμένοι να κρατήσουν την χώρα στο ευρώ. Όμως, ήδη η δημοσιοποίηση μιας έκθεσης των τεχνοκρατών του υπουργείου Οικονομίας υπολογίζει ότι από αυτά τα 11,5 δις που αποφασίζονται το 70% όχι μόνο δεν θα ωφελήσουν, αλλά θα επιδεινώσουν ακόμη περισσότερο την ύφεση!
Το ποσό των 7,8 δισεκατομμυρίων ευρώ που θα περικοπεί από μισθούς, συντάξεις (ήδη περικομμένες κατά περίπου 40%), υγεία, παιδεία, κοινωνική μέριμνα, και που με κάποιο τρόπο διοχετεύεται στην αγορά και κινεί την οικονομία, θα εξανεμιστεί και αυτές οι περικοπές θα συμβάλλουν αποφασιστικά στην περαιτέρω μείωση της ανάπτυξης, λόγω μικρότερης αγοραστικής δύναμης του κόσμου, άρα και μείωση της είσπραξης δημοσίων εσόδων, αύξηση της ανεργίας. (Εντάξει δεν χρειάζεται Νόμπελ οικονομίας να το αντιληφτεί αυτό κάποιος)...
Κι' ας εξηγούν οι τεχνοκράτες του υπουργείου, αλλά και οι ευρωπαίοι που θέλουν να βοηθήσουν, πως με άλλους τρόπους πρέπει να μειωθεί το έλλειμμα, κι' όχι με συνεχείς και αλλεπάλληλες περικοπές του συρρικνωμένου εισοδήματος, με την προώθηση των μεταρρυθμίσεων, με την πάταξη της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής. της διαφθοράς....
Αλλά, τι πράγματι μπορεί να περιμένει κανείς .... Ο Πολύδωρας διορίζει την κόρη του, νόμιμα, αλλά όχι ηθικά.. και παρά τις αντιδράσεις, καμία παραίτηση. Μετά ακούγεται ότι ο Τσίπρας διόρισε συγγενή του στη Βουλή, σίγουρα νόμιμα, αλλά το ηθικό ελέγχεται, ειδικότερα λόγω του νέου ήθους που έχει κάνει σημαία η αντιμνημονιακή Αριστερά. Η Ελλάδα διασύρεται διεθνώς γιατί χρειάζεται η επέμβαση ειδικών δυνάμεων της Αστυνομίας προκειμένου να γίνουν έλεγχοι από το Σώμα Ελεγκτών σε ένα νησί....Κι αν κάποιος παραδεχτεί ότι είμαστε διεφθαρμένοι ως το κόκκαλο, θα τον ρίξουμε στην πυρά...Αν κάποιος μας φωνάξει ότι μαζί τα φάγαμε....θα σχολιάσουμε το βάρος του...
Και ποιός θα πληρώσει; Άλλη μια φορά εκείνοι που δεν μπορούν να κρύψουν...κι άλλοι, οι λίγοι, που δεν θέλουν να κρύψουν...κι ακόμα ονειρεύονται μια άλλη Ελλάδα....
Ο Σαμαράς και η κυβέρνηση θα περάσουν από τις συμπληγάδες της απομυθοποίησης των υποσχέσεων και των προγραμμάτων τύπου Ζάππειο 1 και επόμενα..... Πόσο θα αντέξουν θα εξαρτηθεί από πολλούς και κυρίως, εξωτερικούς παράγοντες. Την επόμενη φορά, όμως, που προκληθούμε να επιλέξουμε πρόγραμμα για την έξοδο από την κρίση και ποιός θα το υλοποιήσει ας θυμηθούμε τους στίχους του Ghris de Burgh
Don't pay the ferryman!
Don't even fix a price!
Don't pay the ferryman
Until he gets you to the other side
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου