Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιούλιος, 2012

«Εφυγε» ένας μεγάλος δάσκαλος

Πέρασε στα ψιλά, μέσα στο κυκεώνα πολιτικών επαφών, επικείμενων μέτρων, απειλών αποχώρησης από την ευρωζώνη, ακόμα και αυτών των αλλαγών στο νόμο για τα ΑΕΙ. Η ανέχεια και η αβεβαιότητα για το αύριο δεν αφήνουν χώρο σε τέτοιες ειδήσεις. Έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος  δάσκαλος Χρίστος Τσολάκης,  που  άφησε  έντονο  το στίγμα του στη σύγχρονη   ελληνική γλωσσολογία  και τα γράμματα. Θυμήθηκα τον φιλόλογό μου στο Λύκειο, τον άνθρωπο που του χρωστώ την αγάπη μου για τα αρχαία ελληνικά και τη ελληνική γλώσσα. Πόσο θαύμαζε τους "δασκάλους": Κακριδή, Πολίτη, Τσολάκη. Ποιός ήταν όμως ο Χρίστος  Τσολάκης; Ο ομότιμος καθηγητής νεοελληνικής γλώσσας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, γεννήθηκε το 1935 στο εγκαταλειμμένο σήμερα χωριό της ορεινής Πιερίας Μόρνα (Σκοτεινά). Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Κατερίνης το 1952 ως αριστούχος και εισήχθη στη Φιλοσοφική σχολή του ΑΠΘ απ’ όπου αποφοίτησε το 1957 με δασκάλους τους: Εμμανουήλ Κριαρά, Απόστολο Βακαλόπουλο, Νικ

Εθνική Ομοψυχία....υπάρχει

Πίνακας του Ντίνου Παπασπύρου Και -όπως συνηθίζεται -πριν από την έναρξη των Ολυμπιακών, ξέσπασε ένα μέγα σκάνδαλο.... Κατά παράδοση, αφορά το ντόπιγκ καποιου (πρωτ)αθλητή, στην παρούσα περίπτωση, αυτό (το περι ντόπιγκ) ακολούθησε το αμαρτημα μιας αθλήτριας, που τιτιβισε ότι άκουσε και νόμισε ότι μπορει δημόσια να μιλά όπως και με τους φίλους της (τους πραγματικούς κι όχι τους εικονικούς). Η ποινή της -εξαιρετικά αυστηρή- ήταν ο αποκλεισμός από την εθνική ολυμπιακή ομάδα. Σύσσωμη σχεδόν, η βουτηγμένη στο ψέμα και τον ωχαδελφισμό, ελληνική κοινωνία ανακάλυψε ότι υπάρχει υποκρισία. Η ακροαριστερά με στεντόρειες κορώνες στο κοινοβούλιο απάιτησε την αποκατάσταση της αθλήτριας, αφού έτσι κι αλλιώς συμφωνεί και με το πνεύμα του ανόητου ρατσιστικού ανέκδοτου, η δε αριστερά διαμοιράστηκε ανάμεσα στην επίσημη κατά του ρατσισμού γραμμή και τους εκπροσώπους της αριστερης διανόησης που κατήγγειλαν το γελοίον του πράγματος. Μέσα σε μια κοινωνία που έχει χασει τις αρχές και τις αξίες της. Μια

ΚΥΠΡΙΑΚΟ: Μια χαμένη ευκαιρία

Ο Γεώργιος Παπανδρέου μετά την άνοδό του στην εξουσία, πετυχαίνει να ληφθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας  του Ο.Η.Ε  απόφαση, τον Μάρτιο του 64,  με την οποία απαγορευόταν στην Τουρκία να προβεί σε ενέργειες κατά της Κύπρου. Δεν της αναγνωριζόταν το δικαίωμα επέμβασης στην Κύπρο και ταυτόχρονα αποφασιζόταν η αποστολή στρατιωτικής δύναμης  κυανοκράνων  στην περιοχή καθώς και διορισμός μεσολαβητή  του Οργανισμού για το Κυπριακό. Στις 8 Μαΐου πάντως, η Ελλάδα δηλώνει ρητά, ότι δεν επιθυμεί την Ένωση αλλά την ανεξαρτησία της Κύπρου. Στις 12 του ίδιου μήνα εκτελούνται δύο έλληνες αξιωματικοί και τραυματίζεται άλλος ένας στην Κύπρο από Τούρκους, στην Αθήνα συγκαλείται έκτακτη σύσκεψη. Οι συγκρούσεις στον Πενταδάκτυλο απέδειξαν την αδυναμία των λιγοστών (2000) ανδρών που είχαν αποσταλεί μυστικά στην Κύπρο με πρωτοβουλία του έλληνα πρωθυπουργού και του στρατηγού Γεννηματά για αντιμετώπιση των Τούρκων. Έτσι, ο Υπουργός πείσθηκε να υποχωρήσει σε σταδιακή αποστολή ισχυρών δυνάμεων, οι άνδρες των

Από τον ΑΣΠΙΔΑ στην Αποστασία

H κυβέρνηση Ενώσεως Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου έχοντας λάβει τη συντριπτική πλειοψηφία του 53%, ορκίστηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1964. Στον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος εκτέθηκε για πρώτη φορά στην πολιτική και ήρθε πρώτος σε ψήφους στην Αχαΐα,  ανατέθηκε το υπουργείο Προεδρίας και όχι κάποιο από τα οικονομικά υπουργεία, που ήταν ο χώρος του και απ' όπου θα μπορούσε να προχωρήσει σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, όπως τις είχε σχεδιάσει ως επικεφαλής του Κέντρου Οικονομικών Ερευνών. Παρά την ευφορία που ανέδιδε η άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τα προβλήματα εμφανίστηκαν άμεσα στην κυβέρνηση, και οι  πρώτες συγκρούσεις του Ανδρέα Παπανδρέου με το «Κατεστημένο» δεν άργησαν να ξεσπάσουν. Αρχικά, όταν με απόφασή του κατάργησε την αναμετάδοση ξένων εκπομπών από το ελληνικό ραδιόφωνο, γιατί σχολίαζαν δυσμενώς την εμπλοκή της Ελλάδας στο Κυπριακό, o διευθυντής της Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών στην Ελλάδα, Tζόις, επισκέφθηκε τον υπουργό Προεδρίας και διαμαρτυρή

Ποιός ΔΕΝ φοβήθηκε την Μέρκελ

Πολλά έχουν γραφεί για την υποχώρηση της Μέρκελ στη Σύνοδο Κορυφής και όλοι καταδεικνύουν τον Ιταλό  τεχνοκράτη πρωθυπουργό, Μάριο Μόντι, ως νικητή. Ο Μόντι έχει κατηγορηθεί ότι είναι «υπάλληλος» των τραπεζών, ότι κάνει τα «χατίρια» της Ε.Ε. της οποίας υπήρξε Επίτροπος, ότι ανέβηκε στην εξουσία με τη βοήθεια της Goldman Sachs. Αλλά, έγινε "ηρωας σε μια μέαρ" κατά τη Σύνοδο Κορυφής όπου θεωρητικά υποχρέωσε τη «σκληρή» Άνγκελα Μέρκελ να κάνει πίσω. Η Ιταλία ακολουθώντας το δρόμο που είχε ανοιξει η Ελλάδα, ανέβασε μια τεχνοκρατική κυβέρνηση για να δώσει λύσεις και να λειτουργήσει για βγάλει τη χώρα από την κρίση, μόνο που την διατήρησε περισσότερο χρόνο από την Ελλάδα, όχι γιατί οι Ιταλοί ειναι λιγότερο δημοκράτες από μάς, ούτε βέβαια, λιγότερο "αγανακτισμένοι" απο μας, απλά είναι περισσότερο ρεαλιστές και φροντίζουν για το συμφέρον τους σε μακροχρόνιο οριζοντα. Έτσι, ο τεχνοκράτης Μόντι πήγε στη Σύνοδο Κορυφής αποφασισμένος να βρεθεί λύση που θα ηρεμήσει τις α