Σήματα λυγρά

Τα κόμματα στην Ελλάδα, λόγω της ιδιαίτερης λειτουργίας τους είτε ως αρχηγικά, είτε ως συνασπισμοί που δημιουργούνται από την ανάγκη-πίεση καταστάσεων και όχι ως ιδεολογικά συμπαγείς οργανισμοί, όπως συμβαίνει στη Δυτ. Ευρώπη, υπόκεινται στον κανόνα του κύκλου της ζωής. Φτάνουν σε ακμή και συνήθως, μετά από μια κρίση, διαλύονται.  Το κόμμα των Φιλελευθέρων ιδρύθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1910 και κυριάρχησε την περίοδο του μεσοπολέμου. Ως το 1936 που πέθανε ο Ελευθέριος και εξελέγη στη διοικούσα επιτροπή του κόμματος ο Σοφοκλής Βενιζέλος, συμμετείχε σε διαδοχικές κυβερνήσεις, ενώ δεν απέφυγε τις διασπάσεις με τις αποχωρήσεις σημαινόντων στελεχών του, όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο άλλαζε αρχηγούς, διασπώνταν και συνενώνονταν, υπό τον Σοφούλη, Σοφ. Βενιζέλο, Γ. Παπανδρέου. Στην αρχή του 1950, οι δυνάμεις του Κέντρου (Ε.Π.Ε.Κ.) κατάφεραν να αποκτήσουν την εξουσία με αρχηγό το γηραιό στρατηγό Νικόλαο Πλαστήρα. Η εκλογική ήττα της Ε.Π.Ε.Κ. το 19

" Η κυβέρνηση Εθνικής Ευθύνης που δημιουργείται με τη στήριξη των τριών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ) θα έχει πλήρεις αρμοδιότητες και χρονικό ορίζοντα όπως ορίζει το Σύνταγμα.  Στόχος της είναι να αντιμετωπίσει την κρίση, να ανοίξει το δρόμο της Ανάπτυξης και να αναθεωρήσει όρους της Δανειακής Σύμβασης (Μνημονίου), χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ούτε την παραμονή της στο ευρώ. Και, ασφαλώς, χωρίς να αμφισβητήσει τους αυτονόητους στόχους μηδενισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος, ελέγχου του χρέους και εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα.  Στόχος επίσης είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες για να βγει οριστικά η χώρα από την κρίση, καθώς κι από την ανάγκη εξάρτησης από δανειακές συμβάσεις στο μέλλον....." Λίγες μέρες μετά τις εκλογές και τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης, η οποία ήρθε να ανακουφίσει τους πολίτες που αγωνιούσαν για το αύριο, ενω παράλληλα, δημιούργησε και ενα παράξενο de ja vu συναισθημα. Μήπως αυτήν την κυβέρνηση την

Ο Ανδρέας Παπανδρέου- ασχετα αν συμφωνούσε κανείς μαζί του ιδεολογικά ή πολιτικά- υπήρξε κατά γενική παραδοχή, ένας ιδιαίτερα χαρισματικός ηγέτης. Είναι σίγουρο ότι πολλοί ήταν, και είναι, εκείνοι που τον ζηλεύουν ακόμα, για την μεγαλη του αμεσότητα στην επικοινωνία με το Λαό αλλά και τον τρόπο του να γοητεύει τους αντιπάλους και να χειρίζεται δύσκολες καταστάσεις. Όπως για κάθε ισχυρό ηγέτη δημιουργήθηκαν γυρω από την προσωπικότητα και τη ζωή του μύθοι πολλοί. Ποιά ήταν ή αλήθεια το Ανδρέα Παπανδρέου; Γεννήθηκε από δυό γονείς με ισχυρή προσωπικότητα, φιλελευθερους, αγωνιστές, ανοιχτά μυαλά, με δεκτικότητα στις νέες ιδέες και με ευαισθησίες για τον άνθρωπο και την ζωή. Η Σοφία, μαχητική, με ιδεολογία και αρχές, έμεινε πάντα πιστή στην αγάπη της για τον πατέρα του, τον Γεώργιο, μέχρι το τέλος της ζωής της. Ο Γεώργιος, ο Γέρος της Δημοκρατίας, παρότι έδειχνε απορροφημένος από την πολιτική, ειχε μεγάλη αδυναμια στον Ανδρέα, τον οποίο θεωρούσε συνεχιστή του. Τα παιδικά-νεανικά βιώματα

«Είναι δύσκολο να φτιάξει κανείς ένα έργο χωρίς να κάνει κανένα λάθος, αλλά δύσκολο είναι κι αν ακόμα φτιάξει κάτι αλάθητο να μην πέσει σε άδικο κριτή .» Σωκράτης Και έφτασε η μέρα που το ΠΑΣΟΚ είναι τρίτο κόμμα στη Βουλή, μετά από 30 χρόνια πορείας ως κόμμα εξουσίας. Αν δεν ήταν ένα μεγάλο κόμμα που συρρικώθηκε, τώρα όλοι θα το αποκαλούσαν ρυθμιστή των εξελίξεων. Σήμερα το αποκαλούν ουραγό. Όλοι συζητούν για τις εξελίξεις που θα δρομολογηθούν στο εσωκομματικό τοπίο. Και είναι εύλογες να γίνουν. Έχουν όμως, αναρωτηθεί, όλοι όσοι κάνουν προτάσεις, οι λεγόμενοι "κορυφαίοι" και οι απαρτίζοντες την "ηγετική" ομάδα, πώς επήλθε αυτή η συρρίκνωση; Γιατί ο λαός εγκατέλειψε την μεγάλη δημοκρατική παράταξη; Ήταν μόνο το κόστος από την αναληψη της προσπάθειας διάσωσης της χώρας χωρίς την συμβολή και συνδρομή των άλλων πολιτικών φορέων; Ποιούς έχασε το ΠΑΣΟΚ; Έχασε όλους εκείνους που πίστευαν και το έβλεπαν ως τον προστάτη των κοινωνικών διεκδικήσεων τους. Έχασε το κοινων

‎ "Φυσούν οι ανέμοι του χαμού· σαλεύει ο κόσμος· μα εμείς ασάλευτη ας κρατούμε την ψυχή μας, τι απάνω της θεμελιωμένη στέκει η Πόλη· τρέμουμε εμείς; κι η Πόλη ευτύς κινάει και τρέμει· λυγίζουμε; κι αυτή λυγάει και παραδίνεται· η αληθινή ’ναι Πόλη, αδέρφια μου, η ψυχή μας!"  Νίκου Καζαντζάκη, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ, Λίγο πριν οι ελληνικές κάλπες βγάλουν την επόμενη κυβέρνηση, με εντολή να διαπραγματευτεί την καταγγελία ή άρση των δυσμενών σημείων του μνημονίου. Όμως, παρότι το κλίμα στους κόλπους της ΕΕ έχει βελτιωθεί αισθητά μετά την ανάδειξη του σοσιαλιστή Ολάντ στην προεδρία της Γαλλίας, αλλά και με την εξαπλωση της κρίσης σε Ισπανία, Ιταλία, Κύπρο, όπου τα προγράμματα δημοσιονομικής πειθαρχίας δεν απέδωσαν, η ΕΕ εξακολουθεί να επιμένει στην γραμμή Μέρκελ. Πριν ένα χρόνο ο Έλληνας Πρωθυπουργός προσπαθούσε να πείσει τους ομολόγους του ότι η κρίση δεν είναι ελληνική, ότι χρειάζεται μηχανισμός ευρωπαίκός να αντιμετωπίσει αυτές τις καταστάσεις, οτι ε

Και ένα ζεστό πρωινό του Ιούνη η Ελλάδα ξύπνησε με ένα ποτήρι νέρο και 2-3 χαστούκια. Ολοι έμειναν εμβρόντητοι. Δεν πίστευαν στα μάτια τους. Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος καταδίκασε την ενέργεια του εκπρόσωπου της Χρυσής Αυγής ενάντια στις δύο υποψήφιες της Αριστεράς. Πόσο. όμως, αναπάντεχο ήταν αυτό το γεγονός; Εδώ και δυο χρόνια τουλάχιστον, η βία είναι καθημερινό φαινόμενο. Γιουχαισματα, γιαουρτώματα, προπηλακισμοί, αρχικά σε βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Ενα πλήθος να εκφράζει την αγανάκτισή του, ενώ ηγέτες της Αριστεράς αποκαλούν τον υπεύθυνο πρωθυπουργό Πινοτσετ, μιλούν γα Γουδή. Στο Σύνταγμα στήνονται κρεμάλες.  Η Αθήνα καίγεται... Στην τράπεζα  Marfin  που πυρπολήθηκε, μια έγκυος κεφαλαιοκράτισσα και δύο συνάδελφοί της χάνουν τη ζωή τους, θεωρούμενοι ως παράπλευρες απώλειες της  επανάστασης. Τα ιστορικά κτήρια δεν έχουν σημασία, έμειναν μαζί με τα λεηλατημένα μάρμαρα να θυμίζουν τις παλαιές δόξες της πόλης, τότε το 2004, που όλοι ξεχύλιζαν εθνική υπερηφάνεια, ότι η ΕΛΛΑΔΑ μπ

«Είστε ο Τσε Γκεβάρα της Ελλάδας;» ρώτησε ο δημοσιογράφος του STERN. «Υπάρχουν σε κάθε φάση της ιστορίας προσωπικότητες που η μοίρα θέλει να διαδραματίσουν αποφασιστικό ρόλο» απάντησε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας. O Αλέξης Τσίπρας δεν αυτοαποκαλείται Τσε, αλλά αυτοπροσδιορίζεται ως ο εκπρόσωπος «μιας άλλης γενιάς, ενός άλλου μοντέλου πολιτικής». Ενώ, δεν παύει να υπογραμμίζει ότι δεν οφείλει την παρουσία του στην πολιτική, στην καταγωγή του από κάποια πολιτική δυναστεία. Πράγματι, ο Τσίπρας είναι νέος και εμφανίζεται με μια επαναστατική φρεσκάδα στην ελληνική κοινωνία. Όμως, αν "διαβάσουμε" λίγο τη συμπεριφορά του ηγέτη της Αριστεράς, θα δούμε ότι δεν διαφέρει πολύ από κάποιες, που μάλλον, απέχουν από το πρότυπο του επαναστάτη, αντικομφορμιστή, ανανεωτικού. Ο ίδιος παραδέχθηκε σε συνέντευξή του, άνετα, ότι έχει κάνει σκονάκι...τρομερό; για τον μέσο Έλληνα όχι, για οποιοδήποτε Ευρωπαίο, Αγγλοσάξονα, κατακριτέο σε βαθμό κακουργήματος. Ό ίδιος παραδέχθηκε ότι έβ